گون اورتالاشیر کن، دؤنرگه باشیندا، داغ یاریغینین بیر قاریش کؤلگه سینده ماشینی ساخلادیلار. کاتدا مندیلی تلیسرین اوزرینه آچدی. رمضان بیر الجه چؤره ک آراسینا بوغدا شیله سی دولدوروب، گوجه نرک ننه سینین دوداغلارینی بیر - بیریندن آییریب شیله نی تؤکدو دیش لری اوزرینه.
کاتدا دئدی: او یئیه بیلمز، اینجیتمه!
شیشگین گوزلو سوروجو گلیب کامیونون کناریندان باخاراق سوروشدون نه ییدی؟
کاتدا دئدی: «خسته دی...)
سوروجو دئدی: «هارا یا آپاریرسینیز! خسته خانایا؟»
کاتدا دئدی: «هه، بس نئیله یک؟»
سوروجو دئدی: «خسته خانالاردا باخمیر لارکی، بوراخایدینیز که راحات جاسینا قورتارئیدی...)
کاتدا ایله رمضان بیر - بیرینه باخدیلار. خسته نین نفس لری داها قیسالمیش گؤزلری ایسه توز - تورپاق آلتیندا ایتمیشدی. دوداغلارینین چور یاشیل میلچک لر قونموشدو.
کاتدا دئدی: «کشکه اؤزوموزله بیر قورآن گتیرئیدیک
رمضان آغلایاراق دئدی: «یوخ یوخ! اؤلمه یه جک»
کاتدا دئدی: «بیلیرم، بیلیرم ...
سوروجو دئدی: «اوغلودی؟»
کاتدا مندیلی ییغاراق دئدی: «هه، اوغلودی، منیم ده اوغلوم دی»
سوروجو باشینی توولایاراق دئدی: «اوغوللار بو زمانه ده ننه نین اؤلومونو وئجه آلمیرلارکی. من اؤزومده بو اوغلان تکین دیم، ننه مین اؤلدویو اون ایلدن چوخدور آمما باشیمدان آتانمیرام
سونرا رمضانا دؤندو: «قورخوب ائلمه، هئچ زاد اولماز، اؤلمز، اؤزوم سیزیبیر خسته خانایا آپاررام، اورادا ننه نی معالجه ائلرلر، ساغالیب دورار»
رمضان قالخیب اوتوردو، هئچقیرتیسینی اوددو. گونش تزه جه آییلمیشدی. آیاغلاری آلتیندا، گئنیش بیر دره، قارا سال قایالاریلا آغیزآچمیشدی.
رمضان دئدی: « ائشیدیرسن دده؟ باخ اورادادی»
کاتدا زینقروو سسینی ائشیتدی.
سوروجو دئدی: «نه یی دئییرسن؟»
رمضان دئدی: «سن ائشیتمیرسن؟ زینقیروولارین سسینی ائشیتمیرسن؟ »
سوروجو دئدی: «نه؟ زینقروو سسی؟ بو طرفلرده ائشیدیلمز، هردن چکیگگه لر یول قیراغینا جومالاشار، اودا گئجه لر، ایندی کی گون اورتاسیدی»، ماشین یوللاندیقدا چکیرگه لرینده سسی کسیلدی.